Sommar på is.

På is. 

Lat meg kverka ambisjonar

om storbyar og slott.

Om treningsprestasjonar

og nybygget så flott.

For kva er det me jagar

i den gode ferie sitt namn?

Eg set mi lit til late dagar

og timane som forsvann.

Reiseradiovisa

vert min morgonsymfoni.

Eg spyttar tannkrem over ripa

les gamle vekeblad på ny.

Let så nyfikne måsar

stå for iveren og praten.

Haustar tilfeldige møte

og melon i salaten.

Orda flyt i straumar

utan trengsel, utan hast.

Diktet kjem så gradvis,

rytmen heng seg ikkje fast.

Rekekyssa hender

små jordbærfrø i tann.

Skuldra luktar solskinn,

lakenet fullt av sand.

Sommarbordet er duka

til regnet som kjem brått.

Eg treng nok ikkje luka,

for sneglen har det godt.

Dagen vert det dagen blir,

eg pustar sommarbris.

Tek varmt imot det sola gir,

vinn latskapsheiderspris.

Ferietid er lading

av vennskap, sjel og kropp.

Eg vinkar til isbading

og smiler mot ein fjelltopp.

Eg eig ikkje ein raud tråd,

ingen snarveg til paradis. 

Men vil du har eit godt råd

-set pengane på is.

Refleks i HF 10.07.2015