Gje gass, og gje det vidare!

 For ein liten time sidan mottok eg ein uventa telefon. Ein pensjonert norsklektor frå austlandet  valte å ringa og takka meg for "den fine utsikta" eg hadde gitt han via gårsdagens Refleks i HF. Han brukte ikkje ringa sånn i tide og utide, men han måtte berre takka meg, ynskja meg lukke til med vidare skriving.

Ja, Gi gass, det må jeg si, jeg er glad i nynorsk og dette var veldig god lesing. Skriver du mye, du skal vel skrive mer?  Du må gjerne bruke meg som referanse! "

J Ø S S

Eg stod ei stund som eit spørsmålsteikn på kjøkengolvet. Etter å ha summa meg litt kan eg konkludere med at denne korte, uventa telefonsamtalen gav meg minst to viktige tankar: 

Fyrst kjende eg at eg fekk litt opp att trua på at eg kan skriva, etter at eg følte hadde dumma meg ut med å levera ein altfor lang refleks til avisa.  Håpet om at eg får skriva for avisa eit år til steig eit par millimeter, iallefall for ei lita stund. 

Så slo det meg kor uverkeleg det er at denne til no ukjende personen brydde seg med å  finna mitt nummer og ringa for å skryta.  Sjølvsagt er det både varmande og viktig å få respons frå dei som er nære og kjære, men dette vert heilt annleis. Han hadde ikkje trengt å gjera det, men han gjorde det likevel. Konklusjon: Eg må gje gass, og eg må gje dette vidare! 

Kanskje kan eg gjera ein grå kvardag litt lysare for personar utanfor min næraste krets. Som lærar veit eg kor avgjerande det kan vera for elevar at nokon andre ser dei, har trua på dei som person, viser at ein meiner at dei kan få til det dei vil. Som 28-åring må eg slå fast at det gjeld for meg framleis! Då gjer det kanskje det for deg som les dette òg? 

I trongen til å gje dette vidare har eg no fylt ut to "hemmeleg ven-kort" som skal postast  snarast (hemmeleg ven). Eg håpar eg kjem på noko anna lurt i løpet av kvelden. Har du motteke overraskande ros/støtte før? Har du gode idéar du vil dela? Gje gass, og gje det vidare!