Påysejakt!

Endeleg skikkeleg haust! Endeleg regntunge, dusgråe morgonar der ein kan velja sjølv kva humør ein vil ta med seg ut. Endeleg lange kveldar med varme sofakrokar der ein har rom for vide tekoppar og djupe samtalar. 

Om dette vert for klisje for deg, har eg nokre alternative årsaker til å ta i mot haustveret med jubelrop:

-Naturfaglærarane slepp å avslutta faktasetningar om årstida med å seia: «..men i år er det litt annleis..» No kan me trygt lesa frå læreboka; Om hausten er det regn og vind, mørkare og kaldare osb.

-Trekkfuglane og andre strandløver som skal sørover i haustferien slepp å angra. Dei får truleg finare vér der enn dei som blir heime.

-Dei som skulle mala huset utvendig kan pusta letta ut. No er toget gått for i år.

-Fjordane kan få kjølna ned. Torsken slepp å sikla etter febernedsetjande tablettar. Dei som ikkje trur på global oppvarming slepp å ergra seg over stadig nye varmerekordar.

-Badebuksene kan trekka opp på loftet for å krympa i fred og badenymfene får den merksemda dei fortener for septemberbading. Avisene slepp å ha fleire fantastiske sommarvarme-framsider.

-Bjørnar og andre dovendyr kan krypa inn i sine lune hi. Te-, paraply- og støvelprodusentane kan få litt gang på omsetjinga før vintersalet.

-Det vert meir sosialt å gå på treningssenteret enn å gå til Torefjell.

-Alle me med kronisk «må-vera-ute-når-det-er-fint-ver»-syndrom kan lata regnet vaska vekk dårleg samvit. At me er mange er eg overtydd om. At me har spart opp husarbeid lenge kan ein diger hær av mine eigne hybelkaninar skriva under på. (Det vedtok dei på årsmøte allereie i august.. ) Etter ein lang beitesesong med fred må desse no bu seg på å vera fritt vilt.

-Og sist, men ikkje minst; Påysesesongen er i gang, folkens! Borna våre kan endeleg få fyrstehandserfaring med det unike kvammaordet påysa. Fantastisk.

Hopp i det og god jakt!

 Påyse = dam, sølepytt, søledam. Refleks i HF 26.09.14